| در اسفند 1317 خط آهن سرتاسري به طول 1.294 كمـ شروع به بهره‌برداري كرد و در نتيجة آن دو درياي شمال (بندرشاه سابق يا بندر تركمن) و جنوب (بندر شاهپور سابق يا بندر امام خميني) به يكديگر مرتبط گرديد. بلافاصله پس از پايان خط سرتاسري ساختمان 3 خط جانبي تهران، و مشهد، تهران – تبريز و خط كناره‌ي كوير از طريق قم – كاشان، يزد و كرمان آغاز شد و در نتيجه خط آهن تهران مشهد به طول 925 كمـ در 1336 ش، تهران – تبريز به طول 742 كمـ در 1337 ش پايان يافت. پس از آن اجراي طرح‌هاي توسعة شبكة راه آهن ايران روز به روز كامل‌تر شد؛ از جمله خطوطي كه از 1361 ش به شبكه افزوده شده است، مي‌توان از خط آهن برقي بافق بندر عباس به طول 700 كمـ ، و خط مشهد – سرخس به طول 164 كمـ كه شبكة راه آهن ايران را از طريق تركمنستان به آسياي مركزي متصل مي‌سازد، نام برد.
نقش راه آهن در اقتصاد كشور و ارتباط نواحي كشاورزي و صنعتي و مراكز جمعيت به يكديگر و اتصال اين نواحي و مراكز به بنادر جنوب و شمال و شبكه‌هاي راه آهن كشورهاي همسايه مانند تركيه (از آنجا به اروپا) و آذربايجان و تركمنستان (و از آنجا به آسياي مركزي) حائز اهميت فراوان است. . | 
